uiteindelijk trekt de underdog altijd aan het langste eind

16 weken duurde het om uit te maken welk restaurant nu het beste was en mocht blijven bestaan. Voor het eerst zat ook ik trouw vtm te kijken op dinsdag en donderdag want "mijn restaurant" was een verslaving.
De dikke nekken uit gent vielen al snel af, gevolgd door de ronduit degoutante ghislaine uit oostende, derde afvallers waren de arrogante antwerpenaren en toen waren ze nog met twee. Hasselt tegen Leuven of: heel de wereld tegen leuven. Want zoals sofie lemaire het vanmorgen nog zei:"Limburg is de balkan van vlaanderen". Het leek dan ook een uitgemaakte zaak dat hasselt met de vingers in de neus de finale zou halen. Maar het kan verkeren in het leven, zo bleek.
De prijzen worden pas uitgereikt aan de meet en deze keer gingen de bloemen wederom naar de underdog. Wat hebben wij toch met de underdog? De sympathieke maar immer neurotische mama en haar terug op het rechte pad geraakte zoon hebben het natuurlijk verdiend. Ze waren de meest down to earth mensen van heel het programma. Als ze de finale niet hadden gewonnen, dan hadden ze zeker niet zo diep teleurgesteld geweest als de ubercoole lesbiennes uit hasselt. Die waren dan wel een gezellige bende, een echte groep vrienden zoals ze zelf zeiden. Uiteraard zijn zij teleurgesteld, maar uiteraard zal wel een geldschieter op de proppen komen met wat dukaten zodat excuisa ook kan blijven bestaan.
Wat heb ik geleerd uit deze afleveringen? De deelnemers waren goed gecast, in een realitysoap over een restaurant is eten niet het belangrijkste, rani de coninck kan ook oké zijn bij momenten, de souschef van excuisa is een lekker dier en de chef van d'hoogeschool is dat jammergenoeg niet... Maar vooral: dat de underdog altijd aan het langste eind trekt.
Een goei programma minder op tv dus laat nu de zon maar volop schijnen zodat we alle dagen op de dageraadplaats kunnen gaan hangen. Santé en schol. Doe ze daar in leuven nog maar eens goe vol en een pakje kleenex voor de limburgers.