Niemand weet exact waar hij vandaan komt (of dat het uberhaupt een 'hij' is, want zo balorig...). Niettegenstaande bovenvernoemd hiaat in 's mans collectieve kennis, blijft het een feit dat hij onaangekondigd en veelal ongewenst bij ons aanklopt. Ik had jullie graag verteld dat hij gaat zoals hij komt; als een dief in de nacht. Driewerf helaas! Het vergt niet zelden langgerekte scheldtirades en ja, zelfs fysiek geweld om deze ongenode gast het huis uit te drijven.
Ik heb het uiteraard over de dubbele knoop. Net op die momenten dat tijd schaars is, valt hij onze voeten aan. Letterlijk houdt-ie ons gekluisterd en de paniek die ons op die momenten overvalt, maakt het alleen maar erger. Discrimineren doet de dubbele knoop niet: hij maakt slachtoffers van beiderlei kunne.
Afijn, ik ben hier vandaag om jullie mijn theorie daaromtrent diets te maken. Op die manier hoop ik dat ergens in de toekomst onze kinderen of diens kinderen een oplossing zullen vinden (durf ik gewagen van een ontknoping?). Ik vermoed namelijk dat de dubbele knoop zoiets is als herpes: je doet het ergens op zonder dat je het weet, en sporadisch steekt het de kop op. Tijdens die opstootjes kan je je nauwelijks permitteren publiek te vertonen. Want wat zullen je vrienden ervan denken?
Ook al is het een waar mysterie, toch is er al wat geweten over deze Gordiaanse aandoening; meer in het biezonder over de comorbiditeit. Niet zelden wordt het slachtoffer aangetroffen, de zwijmelbeker in de hand... Door zijn accuut karakter ligt de prevalentie een stuk onder de incidentie, en jawel de dubbele knoop kan fataal zijn:
dood door verstrikking.
1 opmerking:
*geeuw*
Een reactie posten