Mannen...

Het moet mijn lucky week zijn, want zo werd ik twee dagen op rij verwend door aangenaam mannelijk gezelschap...de droom van iedere vrouw hoor ik u al denken...jaja dames!
Eergisteren werd ik namelijk getrakteerd op het charmante gezelschap van onze spetter Pieter, die me had uitgenodigd voor een avondje cocktaildrinken ter gelegenheid van mijn verjaardag. Daar zegt een vrouw en tevens graagdrinkende cocktaildrinkster geen nee tegen natuurlijk.
Het avondje begon als een gezellige tête-à-tête in de "Soulfood" (welke andere mens gaat daar dan ook op een maandag in de vroege avond heen...) en eindigde bij mister Spetter op de bank...
Leuke avond, enkel jammer dat meneer in kwestie een beetje last had van mousse in zijn hoofd, door een gebrek aan slaap van de voorbije nachten, waardoor hij vaak maar half en half bij de zaak was...
Gisteren werd het een avondje film vs kroegentocht met de jongen die ik ook wel "het licht in mijn duisternis" genoemd heb. De film was "Untraceable", een mix van een intelligente computerthriller slash horror. Het idee achter heel het verhaal zat goed in elkaar, zeker als koene moraalridder kon ik verscheidene zaken appreciëren, over hoe het internet en heel de technologie een impact kunnen hebben op ons luttele nieuwsgierige bestaan en hoe ver mensen hierin wel kunnen in gaan. De film kende echter een, naar onze bescheiden mening, zwak en veel snel in elkaar geflanst einde.
Daarna begonnen we aan onze kroegentocht die startte in de "Hollywood", het sumum der cocktailbars in het Gentse. Na genoten te hebben van elk twee van zulke bereide zaligheden, zijn we verder door de koude nacht getrokken naar respectievelijk de Overpoortbowl tot we daar buitengekegeld werden en we onze toevlucht hebben moeten zoeken in één of ander dodgy café, waar we tegen 5u in de vroege ochtend ook buitengekeken werden...Tja het werd misschien toch wel tijd om slapen te gaan...
Mijn mannelijk gezelschap had echter last van zijn iet wat macho ego gisteren. Hetwelke zich uitte in het "niet dragen van een vest, want die zou je kunnen kwijtgeraken in de bioscoop..." (juist ja...), waardoor ik, de vriendelijkheid zelve, mijn verwarmende arm hebben moeten uitlenen...Vraag is natuurlijk was het echt het ego of moest ik het eerder aanzien als één of andere flauwe verleidingsmove, hmmm...die mannen toch ;)