Een tweetal weken heb ik jullie al geïrriteerd met mijn gemekker over het veel te dure leven en bijhorende singleschap en hoe moeilijk dat allemaal wel ni is.
Eerlijkheid gebied me hierover te vertellen dat ik er zelfs wakker van gelegen heb. Wat moest ik doen? Het leven is niet altijd zo simpel enzovoorts.
Ik geef toe: er zijn veel ergere dingen dan wat krap bij kas zitten en 's avonds alleen naar de televisie kijken. Maar als het knaagt en het houdt niet op met knagen, dan is het tijd om in te grijpen.
Twee opties waren er: of ik ging huisgenoten zoeken of mijn papa wordt mijn kotbaas opnieuw. Aangezien ik niet de gemakkelijkste ben *ahum* werd er door jullie niet echt massaal gereageerd op mijn noodkreet en aangezien mijn papa mijn papa is en mij dus eigenlijk altijd een makkelijke moet vinden, is de beslissing gevallen...
Morgen ga ik het appartement opzeggen en dan zien we wel: wat met de meubels, het bestek enalles. Het lijkt alsof ik vorig jaar één of andere kip zonder kop was die in een diepe beek sprong en ni kon zwemmen. Impulsief, het moet kunnen, maar trop is soms echt wel gewoon teveel. Ik had verwacht dat in een jaar tijd mijn leven er wel anders ging uitzien, maar helaas pindakaas....
Heb ik een plan? Ja, genieten van het leven en sparen. Het singleschap ombuigen naar iets positiefs in plaats van da gemekker over het dure leven en de eenzaamheid. Potverdorie!
Heb ik spijt? Ja, veel. Ik voel het alsof ik wel heel erg tekortgeschoten ben tov mezelf. Er zullen ongetwijfeld nog traantjes vloeien. Maar soms is het beter die de vrije loop te laten en te denken: ik was er nog ni echt klaar voor.
Dit lijkt wel alsof ik met mijn lief gebroken heb ofzo, maar gene paniek: ik neem mijn beer mee hoor! :p
10 opmerkingen:
Geef je het niet een beetje te snel op?! Vrijheid kan je niet in geld uitdrukken... het is een fabeltje dat als je thuis gaat wonen het bedrag dat je nu besteedt aan huur dat je dat gaat kunnen sparen. Dan ga je je uitgaven opnieuw aanpassen aan je overschotten. Keuzes maken in't leven, naar je stand leven, voelen wat het is om voor je geld te moeten werken en daar fier op zijn dat het je lukt... Denk maar eens na of je je mooie woonst, eigen stekje wel op zou geven?
BC
K'zou het zelf niet beter kunnen verwoorden ;-)
Volledig akkoord mee trouwens.
grtz,
J.
No tears waren er, geen schuldgevoelens, eigenlijk opluchting dat ik straks niet bankroet zal worden. Oké, jullie kunnen niemeer komen chillen bij mij (na 31 juli tenminste en ik geef nog wel een feestje voor die datum!)
Maar ik heb wel geld om des te vaker op café te gaan :p en om te gaan speeddaten, op zoek naar ne rijke stinkerd!
da was miche dus é, ikke dus :p
Ik sluit mij lekker aan bij Bart en Jan, ook ik kies voor mijn eigen pittige stekje. Een plekje voor jezelf zorgt al onmiddellijk voor andere perspectieven, vind ik: je kan mensen vragen om lekker te komen eten, je kan de hele zondagvoormiddag zalig in je schommelstoel liggen een kater verwerken zonder dat daar iemand last van heeft,... ik ben zelfs blij met elke rekening die op mijn naam in de bus valt, bij wijze van spreken, want dat wil zeggen dat ik het zelf kan en zelf doe en ongelooflijk flink ben ook.
en die tv.. neem gewoon geen kabel en zet een ferme stap buiten, talk to new people, smijt u in milieus waar je normaal niet zou binnenvallen en doe gewoon geweldig leuke dingen. met de zomer voor de deur, ideaal!
ik weet wat ik zou missen als ik terug onder moeders vleugels zou kruipen. onder de kerktoren -met de wel nogal luide klok, maar alles went- mag ik mezelf méér dan gelukkig noemen.
ieder maakt z'n eigen keuzes natuurlijk, laat dat vcoral duidelijk zijn.
x,
joke
Miche,
uw reactie bevestigt trouwens wat BC in zijn reactie aanhaalde. Nu kun je inderdaad meer op café, nu kun je meer geld uitgeven aan dure cocktails of feestjes.. Maar meer sparen zal er dus op die manier ook niet inzitten.. én je verliest je eigen stekje.
Jammer, maar het is en blijft jouw keuze natuurlijk en zolang je je er zelf maar goed bij voelt.
grtjs
Die J. was ik niet hoor. Joris waarschijnlijk?
Los daarvan ben ik het wel eens met BC, J. en Joke. Ik zou niet meer thuis kunnen wonen. Alleen wonen is niet evident en het gaat idd vaak om keuzes maken, maar te zien dat het dan lukt. Dat je werkt voor een reden. Dat je dan iets duur kan kopen zonder dat je dat geld gekregen hebt, geeft een fier gevoel.
Maar dat ben ik. Het belangrijkste is dat jij gelukkig bent. En jij bent uiteraard de enige die dat in de hand heeft, dus go for it Michelle! (voor die rijke stinkerd hé :p)
Ik ben het toch niet helemaal eens met de reacties die er verschijnen. Iedereen gaat er zomaar vanuit de als je "thuis" woont dat het direct casa a la mama of papa is (in Miche haar geval), waarbij je dan ook al je eigen vrijheid weer gaat verliezen, niet voor je zelf moet zorgen en naar harte lust kunt sparen...
Waarom zou je meer kunnen sparen als je samen gaat wonen met moeder of vader of zelfs beide? Als je er gwn voor kiest om "samen te wonen" en daarbij elk de nodige kosten betaalt, geef je evenveel uit (wat ik ook logisch acht, we zijn allen volwassen. Er zijn mensen die nog steeds op kosten van mama of papa blijven leven ook al gaan ze uit werken, maar dit vind ik eerder hypocriet).
Ik kan haar heel goed begrijpen. Het is mss omdat ik in een gelijkaardige situatie verkeer of omdat ik ook een sociaal geval ben, dat het evenmin zou knn overleven om heel de tijd alleen te zijn in een huis.
Goed je verliest idd een deel van je vrijheid, maar heb je dat ook niet als je er voor kiest om met een partner samen te wonen?!
Bedankt Himsha!
Tenminste iemand die mij begrijpt. Ik dacht al dat ik volledig kierewiet was ofzo?
Ik denk dat de reacties eerder eigen meningen zijn, geen veroordelingen over jouw beslissing.
Een reactie posten