14.1.08

Delirium

Ik werd wakkergemaakt door mijn broer
ik zei:"wat is er?" Hij antwoordde:'Kijk eens om je heen"
Ik zei:'Wat? Wat is er nou?' Hij, streng:'Kijk om je heen!!"
Ik open mijn ogen en zie rondom mij kots van drie dagen geleden, lege bierkratjes, rommel overal...











Zo begint de show van Javier Guzman.
Ooit, toen ik nog in amsterdam zat voor mijn stage, lag ik eens voor de tv te zappen tot ik bij een show van Guzman kwam. Beetje vreemd nu, want in die tijd was Guzman nog in de "Staat" waarvoor hij nu bekend is geworden in België. Ik heb toen gezworen dat ik hem ooit live aan het werk wilde zien.

We zijn vier jaar later. Javier Guzman is bekend geraakt in Vlaanderen, vooral omdat hij een stand-up comedian is MET een alcoholprobleem. Met ja, want hoe je het ook draait of keert, eens alcoholieker en dat gif blijft je eeuwig achtervolgen.
Javier Guzman stond vanavond op de planken van de stadsschouwburg voor een uitverkochte zaal. Dat de zaal uitverkocht was, deed me toch een beetje geloven dat mensen hem niet alleen omwille van zijn drankprobleem kennen.

Javier heeft een show geschreven die geweven werd rond drank. Hij bleef er niet op doorbomen, week al eens van zijn pad af. Ging soms recht op z'n doel af en scheerde echt waar vaak hoge toppen met zijn krasse uitspraken. Hij vertelde een verhaal zoals een goed standupvent moet doen en af en toe lag iedereen dubbel. Het enige verschil met eender welke collega van hem is dat het verhaal bij hem werkelijk is.
Het is ontroerend te horen in welke stadia deze jongen (30 jaar) al heeft verkeerd, maar het bewijst ook veel moed dat hij dit op deze manier van zich af probeert te drukken.
Een alcoholieker die afkickt, heeft een enorm zwaar bestaan en ik geloof zelfs dat hij het nu zwaarder heeft dan toen hij nog dronk. Maar de manier hoe hij erover praat, dwingt respect af bij het publiek. Dat heet moedig zijn. Ook als hij vertelt over de zelfmoord van zijn vader.
Soms was het muisstil in de zaal, je voelde iedereen meeleven met het verhaal en dan "BAM" mot erop wist hij toch weer de zaal te doen lachen. "Stralen" zoals hij het zelf noemt.
Bon, ik wil hier zelf niet doorbomen over zijn show.
Maar toch nog één ding: de staande ovatie achteraf was meer dan terecht.
Check out die handel!

Geen opmerkingen: