Een mens kan soms gewoon gefrustreerd worden door het gedrag van andere mensen en vandaag was dus weer zo een dag. De Post is sowieso een plaats die frustraties opwekt. Je staat er ik-weet-niet-hoe-lang in een rij aan te schuiven met dan ook nog eens ik-weet-niet-hoeveel mensen én dat allemaal aan dat ene loketje dat open is. Wat die andere postbedienden ondertussen zitten te doen, blijft voor ieder een raadsel, want ze zitten verscholen achter hun rode rolluikjes, om zo toch maar niet met klanten in contact te moeten komen, vermoed ik!
Alsof zulke zaken al niet genoeg op de zenuwen werken, zijn er dan op de koop toe nog eens van die ambetante oelewappers die onder het mom ' het is alleen maar om iets af te geven hoor', persé willen voorsteken zonder enige vorm van gène. Je zou bijna uit uw vel springen van zulke ongemanierde personen, vooral als je dan nog eens opmerkt dat het een onschuldig kind was dat werd voorgestoken!
Gefrustreerd en wel komt een mens dan uiteindelijk buiten uit dat brievenkantoortje om zijn reis verder te zetten naar de Aldi. Alwaar het al niet veel beter was dan de Post: ellenlange rijen en mensen die met karretjes duwen in uw achterste... en als je dan buitenkomt kijk je uit naar het heerlijkste gevoel van heel de trip van en naar de Aldi: op het einde met een bomvolle kar mega hard knallen tegen die deur, zaaaalig... is er toch wel zo een beleefde mens die de deur voor me openhield zeker!? Had die mens dan nog niet van de principes binnen de Aldi gehoord? En dus werd ook dat ontstressende gevoel me vandaag ontnomen, snif...Het leven kan toch zo oneerlijk zijn!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten