Gisteren zaten we op zo goed als op schoot bij Tom Smith van Editors. De hallen van schaarbeek zijn niet zo groot blijkbaar en dat zorgde voor een wat "intiemere" sfeer. Niet dat we daarover te klagen hadden natuurlijk :)Editors dus. Sinds pukkelpop heb ik een warme appreciatie voor de band. Hun teksten zijn diepzinnig en zwaar, maar hun sound zo typerend. Tom Smith heeft een stem die me voor mijn part nooit zal vervelen. Een stem als een klok. Daarnaast heeft hij een mimiek die uniek is, me dunkt. Hij slaagt erin zijn gezicht zo te trekken dat twee kaakspieren bloot komen te liggen en met zijn armen doet hij bewegingen die spastisch kunnen worden genoemd. Hij had er zoveel zin in en klom al bij liedje één "Lights" op zijn piano om er als een razende weer af te springen. De sfeer zat er dus meteen in en dat is gedurende heel het concert nooit veranderd, zeker bij de echte hits.
Ik zou er uren over kunnen vertellen, maar ik stel gewoon voor dat u volgende keer ook naar een optreden gaat en je zal het je niet beklagen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten