When the tequila is in the woman...

Iedereen maakt het om de zoveel tijd wel eens mee... Toen ik vanmorgen mijn ogen eventjes opende om vast te stellen dat mijn plafond niet stil wou blijven staan, sloot ik ze maar weer meteen. Smsjes die ik kreeg, gingen aan m'n neus voorbij. En ik dacht: laat mijn wekker maar nooit afgaan. Ik zuchtte wat en zei tegen mezelf: "I'll never drink again"
De keren dat ik dat al gezegd heb, zijn niet meer op twee handen te tellen. De keren dat ik me er al aan gehouden heb, zijn dat echter wel.

Gedronken had ik gisteren ja, veel te veel. Het begon met sangria bij mee hwa. Toen haalde didier de fles tequila boven. Tequila is dodelijk! Maar eerlijk is eerlijk, als ik tequila heb gedronken, geloof ik plots in de hemel en dat ik er gewoon middenin sta. Op de molenbergkermisfuif dronk ik nog een weinig bier en toen begon die tequila zijn werk te doen. Geen mensen meer, maar roze olifanten. De mannelijke exemplaren kregen vakkundig een knuffel. En die mannelijke exemplaren waren me vaak erg onbekend. Maar ik hen niet blijkbaar. 21knuffels heb ik aan bijna evenveel mannen gegeven. Dat is het paradijs voor een hormonenkiek als ik. Nu ik er zo over nadenk, het was blijkbaar wel leuk. Ik vrees dus dat de "i'll never drink again" belofte ook deze keer niet zal kunnen volhouden...

BTW: i haven't hugged my toilet today. Mijn maag is van beton :p